دکتر توفیقی، وزیر علوم دوره اصلاحات و سرپرست وزارت علوم در دولت یازدهم کسی است که به مشکلات نهادینه شده در نهادهای علمی آشناتر است. او از ضعف نهادهای مدنی می گوید و از لزوم اصلاح آن: نهادی که اگر تشکیل شود شاید بتوان در نقد و بررسی سیاست های آموزش عالی و دانشگاهی از مشاوره استادان استفاده کرد. جعفر توفیقی نقش تشکل ها را در روند توسعه علمی غیرقابل انکار می داند: تشکلی که در نهاد دانشگاه غایب بوده است و دانشگاهیان خود به غیبت آن ناآشنا هستند. پرسش و پاسخ  زیر با دکتر جعفر توفیقی قبل از تاسیس رسمی کانون صنفی استادان انجام شده است.

در جلسه پانزدهم دی ماه سال 1394 کمیسیون ماده ۱۰ قانون فعالیت احزاب و جمعیت ها،به تشکل دانشگاهی “کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران” مجوز فعالیت داده شد.

گفتنی است بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته در جریان تقدیر ۲۰۰۰ استاد از دکتر محمدرضا عارف بواسطه اقدام اخلاقی وی در انتخابات،پیشنهاد تشکیل کانون صنفی استادان داده شد که بعد از برگزاری جلسات متعدد هیات موسس و تنظیم اساسنامه در نهایت درخواست اخذ مجوز فعالیت به وزارت کشور ارسال شد که بعد از گذشت چندین ماه روز پانزدهم دی ماه اولین تشکل صنفی استادان ایران از سوی کمیسیون ماده ۱۰ احزاب مجوز فعالیت گرفت.

اولين تشكل صنفي فراگير استادان دانشگاهي در حالي اعلام موجوديت كرد كه به گفته محمدرضا عارف از اعضاي محوري اين تشكل، كانون صنفي استادان دانشگاهي ايران قرار نيست صرفا محدود به مسائل صنفي (مادی)  باشد، وظايف آنها درباره علم و فناوري، رفاه مردم و اجرايي شدن برنامه ها هم هست.

اولین مجمع عمومی هیات موسس کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران صبح سی و یکم اردیبهشت در دفتر دکتر محمدرضا عارف برگزار شد. محمدرضا عارف در این مراسم با تبریک فرارسیدن اعیاد شعبانیه گفت: باید همزمانی برگزاری این نشست را با اعیاد شعبانیه به فال نیک گرفت.

معاون اول دولت اصلاحات با اشاره به چگونگی روند تاسیس این کانون صنفی اظهار داشت: پیشنهاد اولیه برای تاسیس این کانون از سوی گروه هزار استاد در انتخابات ۹۲ شکل گرفت که در ۱۷ تیر ۹۲ مراسمی را به منظور تقدیر از بنده در دانشکده فنی برگزار کردند.

در آن مراسم دوستان و همکاران بیان کردند که تا به امروز یک تشکیلات فراگیر صنفی که از پتانسیل اساتید دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی برای برنامه‌های توسعه‌ای، نقد و مشاوره در این‌باره و همچنین نهادی که پیگیر مطالبات صنفیشان باشد، وجود ندارد.